Navigeren door het leven van een expat
Sanaya Chavda
Na mijn hele leven in dezelfde stad gewoond te hebben, waagde ik begin dit jaar de sprong en verhuisde naar Nederland. Hoewel ik de afgelopen zomer al een paar maanden had doorgebracht met acclimatiseren in mijn nieuwe land, was het niet gemakkelijk om mijn leven te ontwortelen en het enige huis te verlaten dat ik kende. Het kwam met een scala aan emoties, van schroom tot opwinding. Behalve mijn echtgenoot (voor wie ik verhuisde), was er zelde niemand anders die ik in het land kende.
Het sociale netwerk
Vrienden maken wordt volgens mij lastig als je je studenten tijd achter je hebt gelaten. Voeg daar nog aan toe, een paar maanden na mijn verhuizing bevond ik me midden in de Corona-pandemie en een lockdown. De meeste kennissen die ik sindsdien heb gemaakt, zijn grotendeels via expat groepen op sociale media geweest. De vrouwen van Arnhem Together zorgden ervoor dat ik me thuisvoelde en ik had het geluk dat ik een paar van hun fysieke ontmoetingen had bezocht. Girl Gone International, FEN en een paar anderen hielpen me in contact te komen met andere expats en gelijkgestemden.
Verloren in vertaling
Hoewel Nederland bekend staat als bekwaam in zowel Nederlands als Engels, voel ik me in het nadeel dat ik de lokale taal niet ken. Voor zowel dagelijkse gesprekken als tijdens het zoeken naar een baan. In Arnhem, de stad waar ik woon, wordt grotendeels Nederlands gesproken en zelfs restaurant menu’s zijn bijna altijd in ‘Nederlands’. Gelukkig zijn er apps zoals Google Translate die me te hulp schieten, terwijl ik werk aan het opbouwen van mijn vocabulaire. Ik heb soms het gevoel dat wat meer informatie in het Engels nuttig zou zijn, vooral met betrekking tot gezondheidszorg. De meeste nieuws uitzendingen zijn ook meestal in het Nederlands, met slechts een handvol Engels beschikbaar voor de expat-gemeenschap.
Een thuis vinden
Arnhem verschilt enorm van mijn thuisstad Mumbai, India. En soms mis ik de drukte van thuis. Dat de meeste winkels in het land om zes uur ’s avonds dicht gaan (behalve koopavond) is wel even wennen. Ook, ondanks dat ik aan een hoofdweg woon, kan ik het verkeer nauwelijks horen, iets wat in India ongehoord is. Een bijzonderheid die ik als niet-Nederlander heb opgemerkt, is dat de meeste huizen, zelfs die op de begane grond, gordijnen hebben of helemaal niet. Daardoor heb ik vaak meer van mijn buren gezien dan ik zou willen.
Wat is er met het weer?
Ik ben hier al 10 maanden, maar ik ben nog steeds niet gewend aan het onvoorspelbare weer. Ik denk ook niet dat ik de weer-apps (ja ik heb er een paar – Buienradar, Accu Weather en die van Apple) zo vaak op een dag eerder heb gecontroleerd. Ik ben een paar keer naar buiten gestapt, gewikkeld in een trui en jas, om vervolgens te worden begroet door de felle zon. Andere keren kan een volledig droge dag veranderen in een complete hoosbui.
Een balans bereiken
Als expat voel ik me soms gevangen tussen twee werelden – degene die ik kende van thuis in India en degene die ik hier verken. Ik voel me geen local, maar ik ben ook geen toerist. Hoewel ik niet met zekerheid kan zeggen of ik me al heb aangepast aan de Nederlandse levensstijl, merk ik dat ik voor de lunch naar broodjes reik, een beetje meer lach als de zon schijnt en langzaam maar zeker de moed verzamel om te gaan fietsen.
Onjuiste informatie zorgverzekeraars en zorgverleners
Blog knie operatie,
Ik heb al een aantal jaren artrose aan mijn rechter knie. Na 400 à 500 meter lopen op harde ondergrond begon de pijn toe te nemen en uiteindelijk begon het invloed te hebben op mijn kwaliteit van leven en mijn algemene conditie. Ik geniet van wandelingen in het bos en in de bergen. Dit was absoluut niet meer aan de orde. Daarom besloot ik een knieprothese te overwegen. Na een periode van onderzoek naar welke prothese en waar en door welke orthopeed kwam ik uit op een volledige knie prothese bij een ziekenhuis in Breda en heb ik een afspraak gemaakt met de specialist voor algemene informatie over de operatie en bijkomende zaken zoals dekking van de zorgverzekering, nazorg, thuiszorg, thuishulp en revalidatie. Ik ben 65 jaar, woon alleen en heb last van algemene artrose, rugproblemen en ik heb al twee kunstheupen.
De orthopeed was zeer beperkt met zijn informatie over nazorg en revalidatie en uit zijn toelichting heb ik geconcludeerd dat de operatie niet veel voor stelt. Ik zou na één overnachting in het ziekenhuis naar huis kunnen en verdere revalidatie was niet nodig. Een aantal fysiotherapie behandelingen was wel nuttig. Op mijn vraag over thuishulp of een periode in een zorghotel na de operatie, omdat ik alleen woon, antwoordde hij dat hij daar niet over ging en hij was ook niet bereid een medische indicatie te schrijven voor revalidatie, hulp of zorg na de operatie. Hij kon hier ook niets over vertellen. De enige opmerking die hij maakte was dat ik ongeveer 6 weken moest lopen met krukken en dat ik daarmee de dag na de operatie kon beginnen dat ik vervolgens naar huis mocht. Verder geen woord over WMO en de Gemeente die blijkbaar verantwoordelijk zijn voor ondersteunende huishoudelijk hulp.
Hierna heb ik mijn CZ zorgverzekeringen gebeld voor informatie over de gang van zaken rond de operatie, revalidatie, nazorg en thuishulp. Ik heb de zorgverzekeraar hierover 3 keer geraadpleegd voor bevestiging van hun mogelijkheden. CZ heeft hierop verschillende antwoorden gegeven, bijvoorbeeld over de mogelijkheid van een zorghotel. Een medewerker van CZ zei, desgevraagd, dat de zorgverzekeraar een verblijf in een zorghotel zou betalen op medische indicatie van de orthopeed of van de huisarts. Een andere medewerker zei dat een vergoeding moeilijk was en alleen mogelijk met een medische indicatie van de orthopeed of huisarts. Wat betreft fysiotherapie behandelingen zei een medewerker dat 12 fysiotherapie behandelingen worden vergoed na de operatie. Weer een andere medewerker zei dat fysiotherapie behandelingen niet worden vergoed na de operatie en dat ik voor de noodzakelijke fysiotherapie zelf moest betalen. Kosten € 30,- per behandeling. Over de benodigde thuiszorg konden ze niets vertellen en er werd niet naar de WMO verwezen.
Een paar maanden voor de operatie heb ik mijn huisartspraktijk gebeld om te vragen naar een mogelijke medische indicaties voor een zorghotel, thuishulp, thuiszorg en revalidatie. De laatste keer heb ik één van de assistenten aan de lijn gehad die mij vertelde dat dat ze geen medische indicatie voorschrijven voor een zorghotel, revalidatie, thuishulp of thuiszorg. Ook niet toen ik hun vertelde dat dit anders was dan de informatie die ik van CZ gekregen had. De zorgverzekeraar had verteld dat het aan de huisarts of specialist is om een indicatie te geven voor nazorg en revalidatie na de operatie. Het was volgens de assistent duidelijk dat ze geen medische indicaties uitschrijven en ze kon me verder niet vertellen wat ik na de operatie kon verwachten.
Uiteindelijk kwam de dag van de operatie. De operatie is zonder complicatie uitgevoerd en na een nacht in het ziekenhuis kreeg ik een snelle cursus krukken lopen. Van de ziekenhuisapotheek kreeg ik recepten mee voor een anti trombose middel, paracetamol en een informatiepakket. Ik heb hen hierbij ook gevraagd naar huishoudelijk hulp, thuiszorg etc. Dat had ik allemaal niet nodig was het antwoord van de ziekenhuis medewerker. Het ziekenhuis schrijft geen medische indicaties en ik kon, desgewenst, best een schoonmaak(st)er inhuren voor € 30,- per uur.
Door de algemene houding en de zeer beperkte – en onjuiste informatie van de CZ zorgverzekering, de medisch specialist en de huisarts ben ik er vanuit gegaan dat ik alles thuis zelf zou kunnen doen. Er is absoluut niets gecommuniceerd dat je gedurende minstens een maand na de operatie je huis niet uit zou kunnen. Dus was ik gedwongen buren, vrienden en kennissen in te schakelen om boodschappen te doen. Uiteindelijk heb ik zelf alle huishoudelijke werkzaamheden moeten doen zoals schoonmaken, opruimen, wassen en strijken, koken. Later ook de boodschappen. Dit heeft geleid tot irritatie van de knie en een vertraagd genezingsproces. De knie was voortdurend dik en pijnlijk. Ik kreeg last van pijnlijke artrose klachten in veel andere gewrichten zoals schouders, polsen, linker knie, nek en rug. Een familielid is noodgedwongen overkomen uit Engeland om voor mij te zorgen na de operatie. Ik vind dit absoluut schandelijk. Gezien de impact van de operatie en beperkte mobiliteit had ik een aantal weken in het zorghotel moeten kunnen verblijven. Daar had ik de knie de noodzakelijke rust kunnen geven. Bij navraag kwam ik er achter dat de Gemeente de aanvraag en toekenning binnen de WMO regelt. Bij het verder navragen bij de Gemeente bleek dat het aanvragen van WMO support in de vorm van huishoudelijk hulp of deeltaxi 2 maanden van te voren moet gebeuren.
Met een volledige knie operatie is het duidelijk dat fysiotherapie (begeleiding en oefeningen) absoluut noodzakelijk is en als integraal onderdeel van de operatie gezien moet worden en dat dit daarom ook vergoed moet worden uit de basis zorgverzekering. Het is ook duidelijk dat de patiënt tenminste 3 weken na de operatie hulp moet krijgen of zal moeten revalideren in een zorghotel, kennissen en/of familie. De knie belasten kan absoluut niet. De gekregen informatie over herstel, nazorg en revalidatie activiteiten is onvoldoende en is moeilijk terug te vinden in een paar informatie folders van het ziekenhuis. De informatie, begeleiding en nazorg na de operatie bestaat uit twee 10 minuten gesprekken in het ziekenhuis door assistenten. Een om de hechtingen te verwijderen en de ander om het herstel te controleren. Verder is er geen advies of enige vorm van support.
In deze zaak hebben alle 3 de zorginstanties gefaald door tegenstrijdig informatie. De enige instantie met informatie waar ik op kon vertrouwen was de fysiotherapiepraktijk. Het lijkt erop alsof het hele post operatietraject erop gericht is, met name bij professionals zoals de huisarts, CZ zorgverzekering en specialist, om zo veel mogelijk te besparen op de kosten. Laat de patiënt zoveel mogelijk zelf betalen en doen. De oplossing is dan blijkbaar dan om zoveel mogelijk pijnstillers, ontstekingsremmers en slaapmiddelen voor te schrijven. De winst is voor de farmaceutische industrie, met wie alle de zorgverleners een uitstekende relatie hebben. De zorgverzekeraar krijgt geen toestemming van de regering om het eigen risico te verhogen dus beslissen zij blijkbaar om de consument minder diensten te leveren.
De afspraken met zorgverleners worden steeds onduidelijker en gaan nagenoeg altijd ten koste van de patiënt.
Is het misschien tijd om een verandering in de zorgstructuur aan te brengen? De zorgverzekeraars stellen nu de regels vast voor vergoedingen en betalingen van zorg en medicijnen. De zorgverzekeraar beheert de zorgkas. De zorgverzekeraar heeft een instellingen opgezet (SKGZ) om klachten over zichzelf zelf te behandelen. De slager keurt zijn eigen vlees !!
Is het wellicht tijd om de regels over vergoedingen en betalingen te laten regelen door een onafhankelijk overheidsinstelling zoals de NZA?
Klachten kunnen beter door een onafhankelijk overheidsinstelling zoals NZA worden behandeld om mogelijke belangenverstrengeling te voorkomen. In Nederland wordt de economie ook niet beheerd door de banken. Wel hebben ze veel macht en zijn ze dikke vrienden met de overheid.
Tijd voor een verandering in de zorgstructuur.
Reactie:
Uw verhaal doet mij denken aan mijn moeder, die tevens zelf voor revalidatie moest opdraaien. Toen ze een knieprothese kreeg, heeft ze een tijd lang bij de fysio gelopen. Ze had geen verwijzing gekregen. Ze heeft echter wel een rechtsbijstandverzekering en heeft zonder dralen de ziektekostenverzekeraar met juridische maatregelen gedreigd. Dat heeft in haar geval wel geholpen.
Deurwaarder en beslagvrije voet
Op de website van Swbb vinden de lezers allerlei nuttige informatie waarmee je onrecht kunt tegengaan dat wordt veroorzaakt door de gemeente, de sociale dienst of bijvoorbeeld deurwaarders. Mijn ervaring is dat ik via deze website bij een sociale advocaat terecht kwam met veel kennis van misstanden en ten onrechte ingehouden geld op je toch al zeer lage uitkering.
Ik was gekort op mijn IOAW-uitkering op Bijstandsniveau (nu 914 euro netto per maand) met bijna 10 procent, bijna 100 euro per maand minder om van te leven. Mijn fout was dat ik dacht dat de instanties zo’n 10 procent van je uitkering mogen inhouden om een deel van je schuldeisers te betalen. Helemaal fout!
De advocaat wees mij erop dat iedereen recht heeft op een Beslagvrije Voet (BVV) op je uitkering en dat de sociale dienst, die dat percentage inhoud op je uitkering en doorschuift naar de deurwaarder, dat niet mag. Ze MOETEN namelijk rekening houden met je financiële leefomstandigheden. Je ontvangt niet voor niets huursubsidie en zorgtoeslag als je op Bijstandsniveau moet leven. Dat zijn toeslagen die boven op je uitkering komen zodat je je verzekering kunt betalen en de veel te hoge huur.
Dat rekening houden met is voor veel gemeenten in dit land en met name voor (gerechts-) deurwaarders te veel gevraagd…. Rekenen kunnen ze niet meer en je begrijpt dat hetgene ze berekenen altijd in jouw nadeel is, toevallig! Het is zelfs zo erg dat de gemeente c.q. de sociale dienst helemaal geen rekening houdt met jouw leefomstandigheden. Ze laten het “rekenen” over aan de deurwaarder, controleren niets, kijken zeker niet naar de wettelijk verplichte BVV en maken zonder meer het door de deurwaarder gevraagde geld over, ten nadele van jouw leven.
Het kostte het deurwaarderskantoor (GNN) maanden om de juiste beslagvrije voet te berekenen, maar uiteindelijk en na protesteren van mijn advocaat werd het correct uitgevoerd.
Nu wordt het volgens wet en regel uitgevoerd en is bewezen dat er geen ruimte op mijn inkomen is om beslag op te leggen dus wordt er niets meer op mijn uitkering ingehouden.
Echter, noch de gemeente noch de deurwaarder nam het initiatief om mij in te lichten over de beslagvrije voet en mijn rechten omtrent deze.
Het hele systeem rondom de beslagvrije voet wordt door de deurwaarder als het kan genegeerd, tot er echt keihard wordt geprotesteerd. Het deurwaarderskantoor ziet een lucratieve bron van inkomsten via de onwetende burger. Het hoopt met de oplopende gerechtskosten uiteindelijk een hoge betalingsregeling te regelen waarbij het een leuk maandinkomen kan genieten….